Dil ve Konuşma Terapisti uyardı! Çocuklarda kekemeliğe dikkat!
BURSA (İGFA) – Kekemelik, konuşma akıcılığının ses, hece yahut tek heceli sözcük tekrarı, seslerin uzatılması ve hava akışında yahut seslemede bloklarla, olağandışı yüksek sıklıkla ve/veya uzun müddetli kesintilere uğramasıdır.
“Kekemelik, ailede birden fazla bireyde görülebilir bu da genetik bir yatkınlığın rol oynayabileceğini gösterir” diyen Beyaz Okyanus Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezinden Lisan ve Konuşma Terapisti Nisanur Çoban, kekemelik hakkında açıklamalarda bulundu.
Çoban, “Çocukların lisan ve konuşma gelişimi sırasında, konuşma motor maharetlerinin ve lisan yapılarını anlamalarının olgunlaşması, bazen süreksiz kekemelikle sonuçlanabilir ayrıyeten duygusal gerilim, çok heyecan yahut baskı üzere faktörler kekemeliği tetikleyebilir yahut kötüleştirebilir” dedi.
Tedavide yaşın da kıymetli olduğunu vurgulayan Lisan ve Konuşma Terapisti Çoban, “Özellikle gecikmiş konuşma olaylarında 2-4 yaş aralığı kritik bir yaş dönemdir” dedi.
Çoban, “2-4 yaş aralığında çocuklar, bilhassa sözleri tam olarak söylem etmekte ya da sözleri gerçek sırayla söylemede takılmalar yaşayabilirler. Bu çoklukla lisan gelişiminin bir kesimidir. Bu yaş aralığı, kekemeliğin süreksiz mi yoksa kalıcı mı olacağına dair birinci göstergelerin ortaya çıkmaya başladığı bir yaştır. Şayet kekemelik 6 ay-1 yıl içinde düzelmiyorsa ya da daha berbata gidiyorsa, profesyonel yardım alınması gerekebilir” diyerek aileleri uyardı.
Kronik kekemeliğin, bayanlara oranla erkeklerde daha fazla görüldüğünü lisana getiren Çoban, “Yapılan araştırmalara nazaran, çocuklukta başlayan kekemelik, çocukların %5’inde gözlenebilir. Kekemelik başlangıç basamağında cinsiyet oranlarına bakıldığında birbirine yakındır (3 kız / 4 erkek). Fakat kronik kekemeliği olan bireylerin yaklaşık olarak %75-%80’inin erkek olduğu bilinmektedir. Bu da kızlardaki tabiatıyla düzgünleşme oranlarının erkeklere nazaran daha fazla olduğunu göstermektedir” tabirlerinde bulundu.
“KEKEMELİK NASIL YÖNETİLİR?”
‘‘Her yaş periyoduna özel terapi maksatları belirlense de terapilerde asıl maksat her kekeleyen bireyin aktif bir bağlantıcı olmalarını sağlamaktır” diyen Çoban, “Ailelere çocuklarının kekemeliği ile başa çıkabilmeleri için rehberlik sağlanabilir. Çocukların konuşmalarını teşvik etmek ve üzerlerinde baskı yaratmamak kıymetlidir. Kekemeliğin hayat üzerinde tesiri bireyden bireye farklılık gösterebilir. Bu etkilenme seviyesi bireyin mizacına, ebeveyn dayanağına, akran bağlantılarına, bireyin özgüveni ve kekemeliğe yönelik aldığı destek/terapi üzere birçok faktöre bağlıdır. Ruhsal takviye, çocuğun duygusal karşılıklarını yönetmesine ve kendisini tabir etmesine yardımcı olabilir” açıklamalarında bulundu.
