Uzaktan çalışma ‘kalabalık yalnızlık’ duygusunu artırdı!
İSTANBUL (İGFA) – Üsküdar Üniversitesi Sosyoloji Kısmı Lideri Prof. Dr. Barış Erdoğan, yaklaşık 1 milyon kişinin katıldığı halk oylamasında “2024 Yılının Kelimesi” seçilen “kalabalık yalnızlık” kavramını kıymetlendirdi.
Modern vakti ‘insanlık tarihinde bireylerin hiç olmadıkları kadar geniş insan etraflarıyla etkileşim içinde olduğu ancak birebir vakitte bir o kadar da kendilerini bu kalabalıklar içinde yalnız hissettiği bir dönem’ olarak tanımlayan Prof. Dr. Barış Erdoğan, “Türk Lisan Kurumumun yılın sözü ilan ettiği ‘Kalabalık yalnızlık’ kavramı da tam bu durumu açıklıyor. Çağdaş insan dijital ya da fizikî manada kalabalıkların kesimi olsa da her geçen gün daha fazla içsel bir kopukluk ve yalıtılmışlık hissiyle yaşıyor. Günümüzün büyük kentlerinde yüksek nüfus, süratli ömür temposu, klâsik mahalle ve komşuluk ilgilerinin zayıflaması insanların birbirine yabancılaşmasına yol açtı. Birebir apartmanda, hatta birebir konutta fizikî olarak birbirine yakın bireyler ortasında bile duygusal aralar büyüyor. Üstelik toplumsal medya üzerinden yüzlerce ‘arkadaş’ a sahip olmak, her vakit derin bir paylaşıma karşılık gelmiyor; bilakis çoğunlukla bu etkileşimler yüzeysel ve ‘zayıf’ bağlar ağına dönüşüyor. Bize ne teminat veriyor ne de bir sıcaklık.” diye konuştu.
BAĞLANTI SAYISI ARTSA DA BAĞLARIN NİTELİĞİ ZAYIFLIYOR!
Sanal ortamdaki bu ‘zayıf’ bağların derinlikten mahrum olduğunu çarpıcı biçimde gösteren olaylardan birinin 2010 yılında yaşandığını anlatan Prof. Dr. Barış Erdoğan, “42 yaşındaki İngiliz bir bayan, Noel gecesi Facebook’taki 1082 arkadaşına ‘Bütün ilaçlarımı aldım, birazdan öleceğim, herkese elveda’ iletisini gönderdi. Bildirisi gören hiçbir arkadaşı ne onun konutuna gitmiş ne de acil servisi aramıştı; bunun yerine 148 yorum yazarak durumu uzaktan ve birçok sefer yargılayıcı, alaycı ya da merak giderici biçimde tartışmışlardı. Bu trajik örnek, toplumsal medya üzerinden kurulan onca ‘arkadaşlığın’ gerçek bir yardım, ilgi yahut dayanışma arayışında ne derece yetersiz kalabileceğini gözler önüne seriyor. Fizikî kalabalıklar içinde yaşanan kopukluk durumu, dijital dünyada da birebir paradoksu tekrarlıyor: Kontakların sayısı artarken ilgilerin niteliği zayıflıyor. Öbürleri tarafından ‘anlaşılma’ ve ‘ait olma’ gereksinimlerimiz karşılanamadıkça kendimizi kalabalıklar içinde yalnız hissediyoruz.” dedi.
AİLE İÇİNDE ‘EKRANSIZ AKŞAM YEMEĞİ’ KURALI GETİRİLEBİLİR
Kalabalıklar içinde yalnız hissetmemek için kişisel uğraş kadar yapısal değişikliklere ve siyasetlere istikamet verecek kamu yönetiminin dayanağına muhtaçlık olduğunu da lisana getiren Prof. Dr. Barış Erdoğan, “Bireysel olarak aile içinde ‘ekransız akşam yemeği’ kuralı getirebiliriz, sevdiklerimizle daha çok yüz yüze sohbet edebiliriz. Arkadaşlarımızla tertipli olarak küçük buluşmalar ayarlamak, birlikte yürüyüş yapmak, kitap kulüpleri üzere etkinliklere katılmak da yalnızlık hissine karşı yeterli gelebilir. Lakin ne yazık ki tüm bunlar yalnızlık hissini büsbütün bitirmeye yetmez. Zira sorunun kökünde kimi yapısal sıkıntılar var ve bunları aşmak için devletin, mahallî idarelerin ve kurumların önemli adımlar atması kural.” biçiminde konuştu.
